Rodzina Szkaplerzna jako grupa duszpasterska działająca przy naszej parafii zrzesza w swoim gronie osoby, które pragną w swoim życiu wcielać w praktykę wskazania, dotyczące modlitwy.
Właściwym wzorem, jak żyć modlitwą na co dzień stają się wskazania biblijne, w tym przykład samego Mistrza oraz świadectwo życia tych, którzy tymi ideałami żyli na przełomie wieków. Wśród nich byli między innymi wielcy święci zakonu karmelitańskiego, czyli św. Teresa z Avila, .św. Jan od Krzyża oraz Teresa od Dzieciątka Jezus i wielu wielu innych.
Pragnąc iść śladami wskazanymi już przez te postacie, Rodzina Szkaplerzna stara się na miarę swoich możliwości zaszczepiać najpierw w sobie, a potem w innych zamiłowanie do modlitwy i Pisma świętego, na podstawie którego można także świetnie się modlić (np. tekstami Psalmów).
Nasza Grupa Duszpasterska liczy sobie obecnie około 15 członków. Spotkania odbywają się średnio raz w miesiącu i poświęcone są dyskusji nad tekstami liturgicznymi, a właściwie najczęściej nad samą Ewangelią, która ma być czytana w najbliższą niedzielę.
Spotkania odbywają się najczęściej w budynku dawnej wikarówki po mszy świętej wieczornej. W zależności od otwarcia się na działanie Ducha Świętego i powiew Jego mocy spotkania trwają około godziny.
Poza tym niektórzy członkowie grupy biorą udział w różnego rodzaju wyjazdach czy spotkaniach na szczeblu diecezjalnym albo ogólnopolskim, dotyczących stosowania ideałów karmelitańskich w życiu człowieka XXI wieku.
Ci, którzy mają takie życzenie otrzymują specjalną legitymację i poświęcony szkaplerz, który decydują się nosić do końca życia. Szkaplerz włącza ich w krąg ludzi, którzy mocą modlitwy proszą o błogosławieństwo Jezusa i opiekę Maryi w ich życiu.
Zapraszamy wszystkich, którzy chcą porozmawiać na tematy biblijno-modlitewne, jak również praktycznego ich zastosowania w codziennym życiu.
Maryjność Karmelu --„Maryja wzorem milczenia i samotności”
Maryjność Karmelu to olbrzymia żywa księga, której pierwsze stronice rozpoczynają się w trzynastowiecznej Palestynie.
To historia zmagań powołanego człowieka, o bliskość w tym, co w Bogu macierzyńskie i niepokalane.
To wysiłek zawierzenia w sytuacji, gdy stoi się nad brzegiem rzeki niemożliwości i pozornego braku wyjścia z trudnych sytuacji, gdy patrzy się na życie w granicach ufności i rezygnacji.
Maryja to Ta, która kontemplowała Boga w całej historii swojego powołania.
Życie w mocy Ducha Świętego, w świeckim powołaniu i w różnych aspektach życia.
Nie chodzi o jakąś nową idee, lecz chodzi o to, abyśmy odkryli więcej Ducha Świętego w naszym wnętrzu, a z Łaską Bożą jest to możliwe, bo Pięćdziesiątnica jak wielokrotnie powtarza Jan Paweł II jest zawsze otwarta.
„, Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im jakby języki ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden.
Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozawalał mówić” (Dz2, 1-4)
Postawa maluczkich i relacja do zła, są jednym z bardzo istotnych kryteriów obecności chrześcijaństwa i jego misyjności - niesienia światu Ewangelii. Istnieją trzy zasadnicze postawy wobec zła: pierwsza, to ucieczka od zła. Druga to próba zwalczania zła bez przebaczenia, a to z kolei powoduje jego powstawanie.